این تک نگاری با تجزیه و تحلیل هفت رمان اختصاص یافته به این شماره ، به بحث در مورد تخلفات علمی کمک می کند ، یعنی: Arrowsmith اثر سینکلر لوئیس (1925) ، کار توسط CP Snow (1960) ، معضل کانتور توسط کارل جنجی (1989) ، Silence Perlmann by Pascal Mercier (1995) ، شهود آلگرا گودمن (2006) ، Solar توسط Ian McEwan (2010) و Derailment توسط Diederik Stapel (2012). سوء رفتار علمی ، یعنی جعل ، جعل ، سرقت ادبی ، بلکه سایر شیوه های تحقیق مشکوک ، به کانون نگرانی جوامع دانشگاهی در سراسر جهان ، بلکه برای مدیران ، سرمایه گذاران و ناشران تحقیقات تبدیل شده است. رمان های فوق الذکر پنجره های جذاب را به چالش های یکپارچگی در شیوه های تحقیق معاصر نشان می دهند. آنها از منظر فلسفی قاره ای مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرند ، مرحله ای را ارائه می دهند که آواها ، مواضع و حالت های گفتمان متقابلاً در معرض دید یکدیگر قرار می گیرند ، به گونه ای که آنها به طور جدی انتقاد کرده و از یکدیگر سؤال می کنند. آنها ما را مجبور می کنند از پذیرش شروع کنیم که ما واقعاً نمی دانیم سوء رفتار چیست. پس از آن ، با ارائه تاریخچه موارد سوء رفتار ، آنها نه تنها از نظر انحراف فردی بلکه از نظر بحران سیستمی ، به دلیل تحولات فعلی در شیوه های تولید دانش ، چالش های یکپارچگی را برطرف می کنند. نویسنده استدلال می کند که به جای عملکرد به عنوان پیشگویی های اخلاقی ، بحث می کند که رمان های نادرست ما را مجبور به تجدید نظر در برخی از بلوک های اساسی ساختاری گفتمان یکپارچگی می کند. با توجه به این که در غیر این صورت ذکر شد ، این کتاب تحت مجوز بین المللی Creative Commons Attribution 4.0 مجاز است. برای مشاهده نسخه ای از این مجوز ، به http://creativecommons.org/licenses/by/4.0/ مراجعه کنید.