این کتاب به بررسی اهداف تشخیص بالینی روانشناختی و روانپزشکی می پردازد و یک مورد اقناع کننده برای دور شدن از رویه سنتی طبقه بندی روانپزشکی را ارائه می دهد. این اعتبار و اعتبار روشهای مبتنی بر طبقه بندی برای تشخیص بالینی را مورد بحث قرار می دهد و آنها را در متن گسترده تر تاریخی و اجتماعی آنها قرار می دهد. کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM) در سراسر جهان در تحقیقات و طیف وسیعی از تنظیمات سلامت روان استفاده می شود. در اینجا ، استیجن وانهول استدلال می کند که قابلیت اطمینان تشخیص DSM بیش از حد ارزیابی شده است ، که با رویکرد زیست پزشکی محدود به اختلالات روانی ساخته شده است که زمینه را نادیده می گیرد و در نهایت ننگی را پرورش می دهد. این کتاب متعاقباً با استفاده از فرمول بندی مورد ، از یک نگرش پرشور برای یک رویکرد دقیق تر در مورد مطالعه رنج روحی استفاده می کند. با شروع از ادبیات تحقیق کیفی ، نویسنده چگونگی تضمین کیفیت فرمولاسیون موارد بالینی را روشن می کند.