درک رابطه روانشناسی فرهنگی انسان با اکولوژی تکاملی سیستم های زندگی در حال حاضر با درک انتزاعی از فضا و مرزها به عنوان منبع قطع ناپیوستگی محدود است. این مختصر به درک جدید جدید ممکن می پردازد که فضا و مرزها در عوض به عنوان منبع استمرار گیرنده و تمایز پویا بین هویت های محلی و پدیده ها درک می شوند. این هدف برای شناسایی الگوهای تکراری است که در آن زندگی در مقیاسهای متنوعی در اکوسیستم های طبیعی بیان شده و به بررسی چگونگی ارتباط آگاهی جدید از مبدا تکاملی آنها در گنجاندن طبیعی فضا در شار می تواند با روانشناسی فرهنگی انسانی مرتبط باشد. این توضیح می دهد که چرا این الگوهای به اندازه کافی نمی توانند از لحاظ منطق و زبان متعارف نمایش داده شوند یا درک شوند که به طور قطعی محتوای ماده را از چارچوب مکانی سیستمهای طبیعی جدا می کند. در همین راستا ، مختصر بحث می کند که چگونه درک فضای طبیعی به عنوان یک حضور نامتناهی ، نامحسوس ، پذیرنده و مرزهای اطلاعاتی طبیعی به عنوان شار مداوم انرژی ، باعث درک ما در مورد فرآیندهای تکاملی می شود. گنجاندن طبیعی متقابل فضای پذیرنده و شار آموزنده در همه پدیده های محلی قابل تشخیص ، باعث می شود که تنوع تکاملی به عنوان یک اکتشاف پویا سیال از امکان تجدید درک شود ، نه یک "بقای اصلح". خودشناسی هویت به عنوان یک پویا در همسایگی طبیعی شناخته می شود ، و یک استثناء قطعی از همسایگی نیست. ریشه الگوهای زندگی مورد توجه روانشناسان ، فیلسوفان ، انسان شناسان ، زیست شناسان تکاملی ، زیست شناسان ، ریاضیدانان و فیزیکدانان خواهد بود.