در این مقاله به معرفی شهر باکو و جاذبه های آن می پردازیم.

تعداد دیگری از مکان های دیدنی باکو

دروازه مراد ( Murad’s Gate)

در منطقه قدیم باکو و داخل حصارهای دیوار شهر یکی دیگر از جاذبه های گردشگری باکو قرار گرفته است. دروازه مراد شاید به اندازه سایر جاذبه های گردشگری باکو شناخته شده نباشد اما نمایانگر دوره ای مهم در تاریخ باکو است. در قرن ۱۶ شیروان شاه در جریان جنگ هایی که با پارس ها، ترک ها و روس ها داشت این دروازه را ساخت تا به این ترتیب از شهر محافظت کند.

کانال آبی ونیز کوچک (Mini-Venice)

برای قایق سواری در دل شهر، نیازی به سفر به شهر ونیز ایتالیا نیست. در دل باکو، قسمتی تحت عنوان ونیز کوچک شناخته می‌شود. در واقع اینجا، بخشی از بلوار باکو محسوب شده و دو جزیره به شمار می‌رود. به وسیله پرداخت چند منات قادر به قایق‌سواری خواهید بود. گفتنی است افتتاح کانال به دهه ۱۹۶۰ برمی‌گردد. مردم محلی زیادی برای تفریح، مخصوصا بعد از ظهرها، به ونیز کوچک وارد می‌شوند.

کاخ شیروان شاهی (Palace of The Shirvanshahs)

کاخ شیروان شاهی را به جرات می‌توان یکی از مهم‌ترین، بزرگ‌ترین و قدیمی‌ترین آثار تاریخی تمام آذربایجان و باکو دانست. معماری این کاخ زیبا، بر اساس معماری شیروان-آبشرون است و در منطقه تاریخی باکو قرار دارد. طراف این کاخ مغازه‌های زیادی وجود دارند که گشت و گذار در بین آنها نیز به تنهایی می‌تواند واقعا سرگرم کننده باشد. این کاخ ماسه‌سنگی که به جا مانده از دوران سلطنت شروان‌شاهان بر آذربایجان است، جزئیات جالبی دارد از جمله، کنده‌کاری‌ها و طاق‌های سنگی کاخ، دیوان‌خانه که ساختمان هشت‌ضلعی گنبدی شکل است، مسجد با ورودی‌‌های جداگانه برای زنان، مردان و کارکنان کاخ. اگر علاقه دارید درباره تاریخ‌چه کاخ بیشتر بدانید، راهنمای صوتی انگلیسی زبان هم وجود دارد اما برای استفاده آن باید هزینه بپردازید.

کاخ اسماعیلیه (Ismailiyya Palace)

این کاخ گوتیکی ونیزی عجیب، داستان تلخی دارد. در اوایل قرن بیستم، پسر آقا موسی نق اف، از اشخاص مهم و برجسته در صنعت نفت باکو، فوت کرد. اسم پسر او اسماعیل بود که در اثر بیماری سل درگذشت. آقا موسی یک معمار سرشناس لهستانی به نام Jozef Plosko را استخدام کرد تا به یاد پسرش، ساختمانی را طراحی کند؛ این بنا در سال ۱۹۱۳ افتتاح شد. او هزینه ساخت این پروژه را تامین و سپس آن را به انجمن خیریه مسلمان  اهدا کرد. این بنا به سالنجلسات و اجتماعات انجمن تبدیل شده بود و امروزه  آکادمی ملی علوم آذربایجان در کاخ اسماعیلیه مستقر است.

کاخ خوشبختی (Palace of Happiness)

کاخ خوشبختی که امروزه با نام کاخ ثبت ازدواج نیز شناخته می‌شود، ترکیبی از زیبایی با داستان عاشقانه و اندوه بسیار است. مرتضی مختار اف ساختمانی ساخت که دقیقا شکل بنایی بود که همسرش در فرانسه دیده و پسندیده بود. در سال ۱۹۱۲، مرتضی معشوقه خود را با کاخ نئوگوتیکی بزرگی شگفت‌زده کرد؛ این ساختمان یکی دیگر از شاهکارهای Jozef Plosko است. آن‌ها ۸ سال به شادی کنار هم در این کاخ زندگی کردند، تا اینکه بلشویکی‌ها در سال ۱۹۲۰ وارد شدند. او به افسران بلشویک شلیک کرد و سپس خودش را کشت. آن‌ها نیز همسرش را زندانی کردند.

سالن تئاتر اپرا و باله (Opera Və Balet Teatrı)

باکو قبل از شوروی و زمان کشف اولین چاه نفت، ثروتمند بود و بهترین معماران اروپایی روز آن دوران را جذب کرد. این سالن تئاتر توسط Nikolai Bayev طراحی و در سال ۱۹۱۱ افتتاح شد. امروزه شما می‌توانید در این سالن اجراهای خیره‌کننده را شاهد باشید یا از معماری هنر نوی باشکوه آن لذت ببرید.

میدان فانتین (Fəvvarələr Meydanı)

این میدان یکی از مکان های دیدنی باکو و پر از رستوران‌ها و کافه‌های روباز است. شب‌ها هم فواره‌های نورپردازی شده جلوه زیبایی به میدان می‌دهند. بعد از یک روز طولانی گردش و پیاده‌روی در شهر می‌توانید شب‌ها در این میدان استراحت کنید و کباب آذری میل کنید و به فروشگاه‌های محلی اطراف سر بزنید و خرید کنید و در آخر هم خودتان را به چای مهمان کنید. اگر همراه با فرزندان‌تان سفر می‌کنید میدان فانتین بهترین جا برای بازی و سرگرمی بچه‌هاست. در ضمن موزه نظامی گنجوی در نزدیکی این میدان است که نمای آن با مجسمه‌های زیبا تزئین شده که سوژه‌های زیادی در اختیار علاقه‌مندان عکاسی می‌گذارد.

موزه فرش باکو (Azerbaijan Carpet Museum)

این موزه در بنایی بزرگ و زیبا قرار دارد که طراحی آن بسیار جالب است. این بنا به‌شکل فرشی لوله‌شده طراحی شده است. البته این موزه به‌غیر از فرش، بخش‌های مختلفی هم دارد؛ مثلا لباس‌های سنتی مناطق مختلف آذربایجان که هنوز هم اهالی آن منطقه، این لباس‌ها را برای بعضی از رویدادهای خاص مثل شرکت در مراسم عروسی می‌پوشند، در این موزه به‌نمایش درآمده است.

به صورت کلی حدود پنج هزار فرش در این موزه وجود دارد که برخی از آنها دارای قدمت ۵۰ ساله هستند. برای بازدید کامل از آن باید حدود دو تا سه ساعت وقت در نظر بگیرید.

یانار داغ (Yanar Dag)

یانار داغ یا کوه سوزان، شعله‌ی آتش دائمی است که بسیار بزرگ‌تر از آتش آتشگاه است و طول آن به ده متر می‌رسد و از دهه‌ی ۱۹۵۰ درحال سوختن است. دلیل وجود شعله در یانار داغ، وجود لایه‌هایی از گاز طبیعی است که در دل یانار داغ وجود دارد. این کوه در تمام روزهای سال در طول شبانه‌روز روشن است و خاموش نمی‌شود. حتی بارش باران هم باعث خاموش شدن شعله‌های این کوه نشده است .

برج‌های شعله (Flame Towers)

برج‌های شعله، مجموعه‌ای از سه برج است که در مرکز شهر باکو قرار دارند. این سه برج به‌شکل شعله‌ی آتش طراحی شده‌اند. هویت کشور آذربایجان با آتش گره خورده است. ارتفاع بلندترین برج به ۱۸۲ متر می‌رسد. بعد از غروب آفتاب و با تاریک شدن هوا، برج شعله با نمایشی خیره‌کننده، روشن می‌شود. برج‌های شعله، نمادی از باکوی مدرن است. این برج‌ها در تپه‌ای مشرف به شهر قرار دارند؛ بنابراین هر جایی از شهر که باشید می‌توانید منظره‌ی زیبایی از برج‌ها را ببینید. آتش، سمبل ملی آذربایجان است. به‌همین‌دلیل این برج‌ها به‌رنگ شعله‌های آتش و رنگ پرچم آذربایجان نورپردازی شده‌اند.

منبع  : charbzaban

جهت سفارش تک یا عمده در فروشگاه شهر زبان پارسا با شماره های 09190888904 و 02166174981 تماس بگیرید.(تلگرام , واتس آپ)